بررسی مهمترین تفاوت های واقعیت افزوده (AR) و واقعیت مجازی (VR) با یکدیگر

واقعیت افزوده و واقعیت مجازی (معمولاً به ترتیب AR و VR مخفف می‌ شوند) فناوری‌ هایی هستند که یک محیط واقعی را با یک محیط شبیه‌ سازی شده بهبود می‌ بخشند یا جایگزین می‌ کنند. واقعیت افزوده (AR) با افزودن عناصر دیجیتال به نمای زنده، اغلب با استفاده از دوربین گوشی هوشمند، محیط اطراف شما را تقویت می کند. واقعیت مجازی (VR) یک تجربه کاملا فراگیر است که یک محیط واقعی را با یک محیط شبیه سازی شده جایگزین می کند. این ساده ترین تفاوت واقعیت مجازی و واقعیت افزوده است. در ادامه این پست به طور مفصل به این موضوع می پردازیم.

در AR، یک محیط مجازی برای راحتی و هماهنگی با محیط واقعی طراحی می شود که شما می توانید آن را ببینید. هدف این محیط مجازی، اطلاع رسانی و ارائه داده های اضافی مفید در مورد دنیای واقعی است.

واقعیت مجازی شامل یک شبیه سازی محیطی کامل است که دنیای کاربر را با یک دنیای کاملا مجازی جایگزین می کند. برای مثال، VR می‌ تواند کاربر را به یک مسابقه بوکس با نسخه کارتونی مایک تایسون، در یک رینگ بوکس مجازی قرار دهد.

در حالی که هر دو فناوری های واقعیت مجازی و واقعیت افزوده برای ارائه یک محیط شبیه سازی شده، برای کاربر طراحی شده اند، مفهوم هر کدام منحصر به فرد هستند و کاربرد های متفاوتی دارند. علاوه بر کاربرد های سرگرمی، واقعیت افزوده همچنین به طور بسیار توسط برخی کسب‌ و کار ها مورد استفاده قرار می‌ گیرد، زیرا پتانسیل آن در ایجاد پوشش‌ های اطلاعاتی ای که سناریو های مفیدی را به دنیای واقعی را اضافه می‌ کند، زیاد است.

تفاوت واقعیت مجازی و واقعیت افزوده چیست؟

در حالی که هر دوی این فناوری ها واقعیت شبیه‌ سازی شده را در بر می‌ گیرند، واقعیت افزوده و واقعیت مجازی بر زیرساخت های متفاوتی تکیه می‌ کنند و عموماً به مخاطبان متفاوتی نیز خدمات می‌ دهند.

در واقعیت مجازی، کاربر تقریباً همیشه از یک هدست و هدفون استفاده می کند تا به طور کامل دنیای واقعی را با دنیای مجازی جایگزین کند. ایده واقعیت مجازی این است که دنیای واقعی را تا حد امکان حذف کند و کاربر را از آن جدا کند. پس از ورود، دنیای VR می تواند برای ارائه تقریباً هر چیزی کدنویسی شود، از مسابقه شمشیربازی سبک با دارث ویدر گرفته تا بازآفرینی واقعی نقاط مختلف زمین. در حالی که VR دارای برخی کاربرد های تجاری در طراحی محصول، آموزش، معماری و فروشگاهی است، امروزه اکثر برنامه های VR در زمینه سرگرمی، به ویژه بازی استفاده می شوند.

از سوی دیگر، واقعیت افزوده، دنیای شبیه سازی شده را با دنیای واقعی ادغام می کند. در بیشتر برنامه‌ ها، کاربر برای انجام این کار به صفحه گوشی هوشمند یا تبلت نیاز دارد، دوربین گوشی را به نقطه‌ مورد نظر می‌ برد و یک ویدیوی لایو از آن صحنه روی صفحه نمایش تولید می‌ کند. سپس روی صفحه با اطلاعات مفیدی پوشانده می شود که شامل پیاده سازی هایی مانند دستورالعمل های تعمیر، اطلاعات نویگیشن یا داده های تشخیصی است.

با این حال، AR می تواند در برنامه های سرگرمی نیز استفاده شود. بازی موبایل Pokemon Go که در آن بازیکنان سعی می کنند موجودات مجازی را هنگام حرکت در دنیای واقعی به تصویر بکشند، یک نمونه کلاسیک است.

چند نمونه از واقعیت افزوده و واقعیت مجازی چیست؟

واقعیت افزوده مستلزم موارد استفاده فراوان – و رو به رشد – است. در اینجا برخی از برنامه های کاربردی واقعی وجود دارد که می توانید به راحتی از آن ها استفاده کنید.

• Ikea Place یک اپلیکیشن است که به شما امکان می دهد با قرار دادن یک نمایش سه بعدی از وسیله در یک لایو استریم از اتاقتان، مبلمان Ikea را در خانه خود تصور کنید.
• YouCam Makeup به کاربران این امکان را می دهد که به صورت مجازی از طریق یک سلفی زنده، لوازم آرایشی واقعی را امتحان کنند.
• تکنسین‌ های تعمیرات می‌ توانند هدستی بگذارند که مراحل تعمیر یا نگهداری یک قطعه شکسته تجهیزات را طی می‌کند، نموداری دقیق از جایی که هر قطعه می‌ رود و ترتیب انجام کارها را مشخص می‌ کند.
• ورزش‌ های مختلف برای ارائه آمار لحظه‌ ای و بهبود تمرینات بدنی برای ورزشکاران بر واقعیت افزوده تکیه می‌ کنند.

فراتر از بازی و سایر موارد سرگرمی، برخی از نمونه های تجاری واقعیت مجازی عبارتند از:

• معماران از VR برای طراحی خانه‌ ها استفاده می‌ کنند و به مشتریان اجازه می‌ دهند قبل از اینکه ساخته شود، خروجی کار را ببینند.
• خودرو ها و سایر وسایل نقلیه به طور فزاینده ای در VR طراحی می شوند.
• آتش نشانان، سربازان و سایر کارگران به جای محیط های خطرناک، از واقعیت مجازی برای آموزش، استفاده می کنند.

واقعیت مجازی و واقعیت افزوده برای اولین بار چه زمانی معرفی شدند؟

در حالی که سیستم‌ های واقعیت مجازی ابتدایی در دهه‌ های 1950 و 1960 شروع به کار کردند، مفاهیم VR و AR در اوایل دهه 1980 در کاربرد های نظامی پیشرفت کرد. تصاویر متحرکی مانند Tron، The Matrix و Minority Report همگی ریف‌ هایی آینده‌ نگر درباره چگونگی تکامل این فناوری‌ ها در سال‌ های آینده را ارائه می‌ دهند.

اولین تلاش اصلی برای عرضه یک هدست واقعیت مجازی Sega VR در سال 1993 بود که یک دستگاه برای سیستم بازی سگا جنسیس بود. در حالی که هرگز وارد بازار نشد، علاقه مصرف کنندگان را به این فناوری برانگیخت. تنها در Oculus Rift در سال 2010 بود که یک هدست واقعیت مجازی در میان مخاطبان مصرف کننده موفق بود، اگرچه امروزه این دستگاه ها گران هستند و تا حد زیادی مورد توجه کاربران خاص و متمرکز بر بازی هستند.

واقعیت افزوده در حدود سال 1990 از واقعیت مجازی جدا شد و در سال 1998 مورد توجه عموم قرار گرفت، زمانی که پخش کننده های تلویزیونی شروع به پوشاندن یک خط زرد روی زمین فوتبال کردند تا فاصله را تا اولین نزول نشان دهند. در طول دهه بعد، برنامه‌ های مختلف پیرامون فناوری واقعیت افزوده هم برای مصارف نظامی (مانند کابین هواپیما های جنگنده) و هم برای استفاده مصرف‌ کنندگان طراحی شدند، زمانی که مجلات چاپی و کالا های بسته‌ بندی شده شروع به جاسازی کد های QR کردند که می‌ توان آن را با گوشی مصرف‌ کننده اسکن کرد. محصول “زنده می شود” با یک ویدیوی سه بعدی کوتاه.

در سال 2014، گوگل عینک گوگل را با هدف تجهیز همه به یک دستگاه AR نمایشگر روی سر عرضه کرد. هدست AR، که از طریق حرکات صوتی و لمسی کنترل می‌ شد، با شک و انتقاد مواجه شد که به واقعیت جدید نسبت داده می‌ شود که مردم به صورت 24 ساعته در حال ضبط ویدیو در ملاء عام هستند. حریم خصوصی ناگهان به یک موضوع اصلی در AR مصرف کننده تبدیل شد. گوگل در نهایت پروژه را به حالت تعلیق درآورد و چند سال بعد با در نظر گرفتن کاربران سازمانی دوباره آن را راه اندازی کرد.

چگونه از واقعیت افزوده در تجارت استفاده می شود؟

امروزه، موارد استفاده تجاری و سازمانی، کاربرد های واقعیت غالب برای AR هستند. یکی دیگر از بزرگ ترین تفاوت واقعیت مجازی و واقعیت افزوده موارد استفاده از آن ها است که در زمینه تجارت و فروش، واقعیت افزوده کاربرد زیادی دارد.

برخی از مثال های کلیدی عبارتند از:

• طراحی و ساخت: مسلماً رایج‌ ترین و پربارترین کاربرد برای AR امروزه، طراحان از واقعیت افزوده استفاده می‌ کنند تا ببینند محصولات (یا ساختار ها) فرضی در محیط‌ های واقعی چگونه به نظر می‌ رسند و تغییراتی مجازی در محصولات موجود بدون دست گذاشتن روی آن‌ها ایجاد کنند.
• تعمیر و نگهداری و تعمیرات: فناوری AR می تواند تکنسین ها را در مراحل تعمیر، ارتقا و نگهداری طیف گسترده ای از محصولات، از تجهیزات صنعتی گرفته تا کل ساختمان ها، راهنمایی کند. AR به تکنسین‌ ها این امکان را می‌ دهد تا بدون مراجعه به دفترچه‌ های راهنمای چاپی یا وب‌ سایت‌ ها، با همپوشانی دستورالعمل‌ های دقیق – اغلب بصری – بر روی خود ماشین‌ آلات، روی تجهیزات کار کنند.
• آموزش و آموزش: کسب‌ و کار ها از فناوری واقعیت افزوده استفاده می‌ کنند تا در هنگام آموزش کارکنان، تجربه‌ ای همه جانبه ارائه کنند و به آن ها اجازه می‌ دهد تا محصولات و مفاهیم جدید را به‌ طور جامع‌ تری تجسم کنند. مدارس نیز از این روند پیروی می کنند.
• مراقبت های بهداشتی: فناوری AR راه خود را به اتاق جراحی نیز باز کرده است، با پوشش هایی که مراحل حیاتی یک عمل، آمار حیاتی بیماران و موارد دیگر را نشان می دهد.
• فروشگاه ها: از آرایش مجازی گرفته تا اتاق‌ های رختکن مجازی، کسب‌ و کار ها از واقعیت افزوده استفاده می‌ کنند تا به خریداران فروشگاه تجربه‌ ای نوسازی‌ شده و مدرن‌ شده واقعیت افزوده را هنگام خرید ارائه کنند.
• فناوری: محصولاتی مانند Splunk Augmented Reality، AR را به شرکت‌ های ابزار اصلی می‌ آورند تا پاسخ‌ ها را در هنگام قطع برق بهبود بخشند و به آن ها امکان می دهد که کل داده‌ هایشان را به‌ طور کامل مشاهده کنند.
• بازاریابی: مفاهیم AR در بسته بندی ها و حتی بیلبورد ها راهی کاملاً جدید برای تعامل مستقیم با مشتریان به مشاغل می دهد.

چالش های واقعیت افزوده و واقعیت مجازی چیست؟

AR و VR هنوز در مراحل ابتدایی خود هستند و قبل از تبدیل شدن به فناوری های اصلی واقعی، جدول زمانی طولانی توسعه در پیش دارند. یکی دیگر از تفاوت های واقعیت مجازی و واقعیت افزوده، چالش هایی است که برای استفاده از هر کدام از آن ها، در پیش رو داریم. برخی از متداول ترین چالش های فناوری و کسب و کار عبارتند از:

چالش های فناوری

• قابلیت پردازش تلفن همراه محدود – گوشی های موبایل قدرت پردازش محدودی دارند، اما اتصال کاربر به دسکتاپ یا سرور واقع بینانه نیست. یا باید قدرت پردازش موبایل افزایش یابد، یا کار باید در فضای ابری بارگذاری شود.
• پهنای باند تلفن همراه محدود – در حالی که پردازش مبتنی بر ابر راه حل بالقوه قانع‌کننده‌ای برای گلوگاه پردازش تلفن همراه ارائه می‌دهد، پهنای باند تلفن همراه هنوز در بیشتر مکان‌ها برای ارائه پردازش ویدیوی بلادرنگ لازم بسیار کند است. این احتمالاً با بهبود پهنای باند تلفن همراه تغییر خواهد کرد.
• توسعه پیچیده – طراحی یک برنامه AR یا VR پرهزینه و پیچیده است. ابزارهای توسعه باید کاربرپسندتر شوند تا این فناوری ها در دسترس برنامه نویسان قرار گیرند.

چالش های تجاری

• ناراحتی سخت افزار VR – قرار دادن هدست واقعیت مجازی و پاک کردن اتاق اغلب از تجربه کاربر می کاهد. دستگاه‌های ورودی VR، به شکل کنترل‌کننده‌های بازی اصلاح‌شده، اغلب می‌توانند غیرواقعی باشند، با منحنی یادگیری تند.
• ایجاد یک مدل کسب و کار – خارج از بازی های ویدئویی، بسیاری از برنامه های کاربردی واقعیت افزوده و واقعیت مجازی در مراحل اولیه توسعه با قابلیت اثبات نشده در دنیای تجارت باقی می مانند.
• مسائل امنیتی و حریم خصوصی – واکنش شدید به عینک اصلی گوگل ثابت کرد که جریان اصلی در مورد گسترش دوربین ها و پیامدهای حریم خصوصی آن ها تردید دارند. چگونه فیدهای ویدئویی ایمن می شوند و آیا کپی ها در جایی ذخیره می شوند؟

با وجود این چالش‌ ها، پیشرفت قابل توجهی برای گسترش موارد استفاده تجاری و تجاری برای AR و VR و هدایت بیشتر آن ها به جریان اصلی در حال انجام است.

آینده AR و VR چیست؟

علاوه بر تفاوت های زیادی که واقعیت مجازی و واقعیت افزوده دارند، این دو فناوری هنوز هم آینده روشنی دارند و در سال‌ های آینده قابلیت‌ های جدید و استفاده گسترده‌ تری را به همراه خواهند داشت. بهبود کیفیت ویدیو، قدرت پردازش، پهنای باند گوشی ها، و سخت‌ افزار AR/VR باعث پذیرش جریان اصلی بیشتر می‌ شود و کاهش هزینه‌ ها و پیچیدگی توسعه، گزینه‌ های بیشتری را برای سازندگان فراهم می‌ کند. سیستم‌ هایی که حرکات چشم و حالات چهره را ردیابی می‌ کنند، به آرامی کنترل‌ کننده‌ ها را منسوخ می‌ کنند.

در حالی که بازی‌ های ویدیویی و سرگرمی‌ ها همچنان این بازار را هدایت می‌ کنند، واقعیت افزوده و واقعیت مجازی نیز شاهد کاربرد های عملی در حال ظهور خواهند بود. در دنیای واقعیت مجازی، این ها شامل جراحی کاملا مجازی است که در آن جراحان کار های خود را فقط در یک محیط شبیه سازی شده انجام می دهند و سیستم های رباتیک کار واقعی را انجام می دهند.

در دنیای واقعیت افزوده، امکان سفر مجازی به هر نقطه توسط یک پلتفرم فناوری نوظهور به نام Mirrorworld امکان پذیر است که هدف آن ساخت جهان فیزیکی در مقیاس 1:1 است. احتمالاً آموزش به سمت مدل مجازی روی پلتفرم‌ های واقعیت افزوده و واقعیت مجازی چه در دانشگاه و چه در دنیای شرکت‌ ها تغییر خواهد کرد. و در نهایت، فروشندگان برای ارتقای برنامه های خرید مجازی به اپلیکیشن های واقعیت افزوده تکیه خواهند کرد و به تدریج نیاز به ویترین های فیزیکی را منسوخ می کند.

منبع: splunk